Mentale belasting weegt bijna even zwaar als fysieke klachten op werkuitval
Hoge werkdruk en stress blijven zwaar doorwegen
Uit de resultaten blijkt dat 18% van de werknemers kampt met uitgesproken uitputting en emotionele afstand tot het werk. 28% geeft aan veel werkstress te ervaren en bijna 34% spreekt van een uitgesproken hoge werkdruk. Dat zijn klassiekers onder de risicofactoren voor langdurige afwezigheid.
Tegelijkertijd zijn werknemers opvallend positief over de kern van hun job. Een grote meerderheid voelt zich betrokken bij het werk, is tevreden over de inhoud en ervaart voldoende variatie en beslissingsruimte. De job op zich is dus vaak niet het probleem; de omstandigheden waarin die wordt uitgevoerd wél.
Communicatie en inspraak blijven zwakke plekken
Waar organisaties nog duidelijk stappen moeten zetten, is in hun interne organisatie en personeelsbeleid. Minder dan de helft van de werknemers voelt zich goed geïnformeerd over belangrijke beslissingen. Een kleine minderheid ervaart voldoende inspraak, ziet duidelijke groeikansen of is tevreden over de arbeidsvoorwaarden.
Toch overheerst een gevoel van trouw: bijna zeven op de tien werknemers willen in hun huidige job blijven en meer dan zes op de tien zouden hun werkgever aanbevelen. Die combinatie – hoge loyaliteit, maar lage inspraak en beperkte perspectieven – kan op termijn een voedingsbodem vormen voor frustratie en uitval.
Hulpkanalen bestaan, maar blijven onderbenut
Werknemers weten doorgaans wel waar ze terechtkunnen bij psychosociale problemen. Ze geven aan steun te vinden bij collega’s en in veel gevallen ook bij hun directe leidinggevende. Formele kanalen, zoals vertrouwenspersonen of preventieadviseurs psychosociale aspecten, worden dan weer veel minder spontaan aangesproken.
De drempel naar professionele ondersteuning blijkt dus nog hoog. Dat vertraagt een vroege aanpak van problemen en vergroot het risico dat klachten escaleren tot langdurige uitval.
Naar een evenwicht tussen fysieke en mentale preventie
De studie maakt duidelijk dat bedrijven hun beleid rond mentale gezondheid op hetzelfde niveau moeten tillen als hun fysieke veiligheidsbeleid. Dat betekent: signalen snel oppikken, open gesprekken mogelijk maken en de toegang tot professionele hulp verlagen. Organisaties die daar actief op inzetten, verkleinen niet alleen de kans op uitval, maar bouwen tegelijk aan een veerkrachtige, toekomstbestendige werkvloer.